h

Leve de thuiszorg!

25 mei 2013

Leve de thuiszorg!

Een paar jaar geleden ging je nog fluitend naar je werk. Tja, maar toen kwam de klap. Je kreeg twee hersenbloedingen achter elkaar, die je op het randje van de afgrond brachten. Je kwam in het ziekenhuis terecht met ernstige verlammingen, vooral aan de linkerkant. Daarna moest je lange tijd revalideren in een revalidatiecentrum. En dat alles pas op je 55ste. Je was niet alleen uitgewerkt, maar je kon je leven niet meer lijden zoals vroeger. Het kon niet anders dan een beroep op hulp te doen. Die kreeg je van de thuiszorg.

 

Het revalideren ging langzaam. Er zat wel enige vooruitgang in, maar zelfstandig en zonder rollator lopen, zoals voorheen, zou je nooit meer kunnen. Erger was echter dat je gezichtsvermogen ernstig was aangetast. Je was nagenoeg blind geworden. Door al die problemen werd het de vraag of je nog op jezelf zou kunnen wonen. Na enige tijd kreeg je echter sterke behoefte aan een eigen omgeving. Maar kon je dit wel redden en zou je dat voor elkaar kunnen krijgen? In je hoofd was er niks mis, maar het lichaam wilde niet meewerken. Kon je nog wel op jezelf wonen? Of moest je noodgedwongen naar een instelling? Nee, dat niet!!

 

Het zat, na al die narigheid, eens voor een keertje mee. Je kon een flatje huren en je kon hulp van de thuiszorg krijgen. Je had geluk. Je kon ook nog eens heel goed opschieten met de hulp van de thuiszorg. Als ze kwam, werd je helemaal vrolijk. Je begon altijd met een kopje koffie, door de thuishulp gezet. Waar je naar uitkeek waren de gesprekken aan de keukentafel. Fijn, even lekker kletsen! Want eenzaam was je wel. Je familie woont ver weg en kwam slechts af en toe langs. Buren zag je weinig. Je kon eigenlijk ook bijna geen mens met goed fatsoen ontvangen, want het huis was niet aan kant. Het kwam voor dat je een bord met eten liet vallen en niet kon opruimen. Het eten lag dan op de grond en soms liep je er doorheen. Gelukkig is er dan de hulp van de thuiszorg om de boel weer schoon te maken.

 

Langzaam maar zeker heb je iets bijgeleerd, bijvoorbeeld voor je zelf leren koken. Je kunt je nu zelf wassen. Maar je eigen bed opmaken, dat gaat nog net wat te ver. Op de achtergrond dreigt er altijd dat je gaat vervuilen. Onder de douche, dat kun je zelf nog. Je bent niet eenzaam, omdat je je goed kunt vermaken. Meestal in je eentje, dat wel. Iedere week iemand op bezoek, zou je wel willen.   

Reactie toevoegen

U bent hier